پوسته‌های ساختمانی نوعی جداکننده کارآمد بین فضای داخل و خارج ساختمان به‌حساب می‌آیند که نقش بسیار مؤثری در تأمین آسایش حرارتی ساکنان بر عهده‌دارند. ازآنجاکه همواره نیاز به ذخیره‌سازی انرژی و طراحی پایدار مصرف انرژی در ساختمان‌ها امری ضروری است، نماهای معروف به دوپوسته یا DFS ، علاوه بر تأمین شفافیت موردنیاز بنا، می‌توانند تشعشع خورشیدی را هم جذب کنند(در زمستان تشعشع را ذخیره و در تابستان آن را کاهش می‌دهند.)
بر این اساس در ساختار این پوسته‌ها، از شیشه‌های ساده یا پانل‌های شیشه‌ای استفاده می‌شود. نمونه‌های اولیه نماهای دوپوسته‌ای ابتدا در سال 1894 میلادی در پنجره‌های جعبه‌ای یک ساختمان به کار گرفته شد. پنجره جعبه‌ای یکی از نمونه‌های اولیه و قدیمی از نماهای دوپوسته‌ای یا DFS است. در سال 1903 میلادی کارخانه‌ای در آلمان، برای استفاده حداکثری از نور خورشید در یک سازه سه‌طبقه، نمای دوپوسته‌ای با اسکلت تی شکل ساخت که این اسکلت، دو لایه نما را در فاصله 25 سانتیمتری از هم نگه می‌داشت. این فاصله بین دو پوسته می‌توانست با حرکت هوای داخل فضا و تهویه ناشی از آن، بار سرمایشی ساختمان را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد. " لوکوربوزیه" طراح و معمار سرشناس نیز در سال 1916 از این نما در ساخت ویلای معروف "اسکوب” خود در سوییس استفاده کرد.
معماران و مهندسان عمران در استفاده از نماهای دو پوسته، هدف‌های زیر را دنبال می‌کنند:
صرفه‌جویی در انرژی: نماهای دو پوسته با کاهش مصرف انرژی در هنگام بهره‌برداری فصلی از ساختمان، موجب ذخیره‌سازی منابع طبیعی انرژی می‌شوند.
کاهش سروصدا: پوشش دوم نما تأثیر زیادی در کاهش سروصدای محیط دارد. البته مقدار این کاهش با استفاده از شیشه‌های بازتاب صدا و اجرای درست آن، بیشتر هم می‌شود.
تهویه طبیعی: DFS در مناطق و اقلیم‌های بادخیز، مانند محافظی در برابر ساختمان عمل می‌کند و به‌عنوان عاملی در تهویه شبانه نیز به کمک ساختمان می‌آید.
زیبایی‌شناسی: نماهای دو پوسته در مقایسه با نماهای معمولی، مجال بیشتری را برای طراحان فراهم می‌آورند تا با عمق دادن، لایه‌بندی و حرکت، طراحی‌های زیبایی ایجاد کنند.
نکته منفی یا همان پاشنه آشیل نماهای دو پوسته‌ای که از ابتدای تولید و استفاده آن‌ها خود را نشان می‌داد، هزینه بالای سرمایه‌گذاری آن در مقایسه با سایر نماهای مرسوم در ساختمان است.
ساختمان زیمنس: نمونه‌ای موفق از کاربرد نماهای دوپوسته‌ای
ساختمان زیمنس در دهه 60 میلادی با 11 طبقه در شهر دورتموند آلمان ساخته شد. نمای این بنا پس‌ازاینکه ساختمان در سال 1966 سوخت، با نمای دو پوسته‌ای تعویض شد. نمای جدید دارای پنجره‌های داخلی است که امکان باز شدن دارند و تهویه طبیعی ساختمان را انجام می‌دهند. نمای خارجی پوسته به‌صورت ثابت است و فقط عبور هوا از دریچه‌های آن‌که در بالا و پایین نمای هر طبقه قرار دارد، صورت می‌گیرد. نتایج آزمایش‌های به‌عمل‌آمده برای محاسبه انرژی استفاده‌شده در این ساختمان نشان داده است که تقریباً 15 الی 18 درصد انرژی گرمایی ساختمان در فصل زمستان در این بنا صرفه‌جویی شده است. همچنین تهویه هوای مناسبی به دلیل استفاده از نمای دو پوسته‌ای در ساختمان روی می‌دهد.(برای هر فرد به میزان 30 مترمکعب) علاوه بر این، نکات مثبتی درزمینه‌ی زیبایی‌شناسی بنا نیز وجود دارد.
در کل و پس از نتیجه‌گیری حاصل از تمام شاخص‌ها در این ساختمان به میزان 30 درصد صرفه‌جویی در مصرف انرژی حاصل‌شده است.